przez Jeszcze po świecie starożytnym słynne Były te wody i lądy bursztynne! Ku nim to Fenik biegał w bród daleki, Ku nim Słowianin korabli czeredą Pływał — i kupię składał pod Wenedą.

Zew morza, kontrast między życiem na lądzie i na morzu, między domem a nieznanym, to nuty często rozbrzmiewane w melodiach poezji morskiej, jak w często recytowanej tęsknocie Johna Masefielda w tych dobrze znanych słowach z „Morskiej gorączki”. (1902):

Ziemia pokryta jest w około 70% wodą i jak słusznie chyba zauważył Arthur C. Clarke nasza planeta winna raczej być nazywana Oceanem a nie Ziemią.

fifty one. „Poczułam rozległość i głębię oceanu okrywającego cały ziemski glob, od czasów, gdy miliardy lat temu zrodziło się w nim życie, poprzez wszystkie przemijające egzystencje i śmierci, niekończące się fale pływającej rozkoszy i ciche straty wspaniałych stworzeń z płetwami i łuskami, mackami i skrzydłami, kolorowych i przezroczystych, małych i ogromnych, przychodzących i odchodzących. Ocean widział już wszystko.” Sally Andrews

Czasami, upojony błękitem przeźroczy, Błądząc okiem po morzu słodkim i po niebie, Zapominam o wszystkim i zamykam oczy, A kiedy zamknę oczy — znowu … Przeczytaj wiersz

44. „Ryby żyją w morzu, tak jak ludzie na lądzie; wielcy pożerają małych.” – William Shakespeare

przez Powiał wicher bujny — i szeleszcząc wpada W rozpoztarte żagle, szamoce linami, Pełnemi go garnie łakomie piersiami Wędrowna na łodzi gromada. Dalejże na morze!

48. „Może nie wynagradza niespokojnych, chciwych i zniecierpliwionych. 10 kto oczekuje daru od morza musi mieć czysty i otwarty umysł.” – Anne Morrow Lindbergh

Ten sam chwyt zastosowano również w tych wierszach. Potężny i straszny Posejdon onieśmiela, pokonany Kronos napawa smutkiem przemijającej władzy. Może tylko taniec zaplątanych na ludzkim balu rusałki i wodnika wzbudzają lekki i pobłażliwy uśmiech. Jednak mam dobrą wiadomość dla wszystkich wątpiących w zaistnienie opisanych przez Heinego wydarzeń. W jego poetyckim i spragnionym uczuć umyśle, to wszystko wydarzyło się naprawdę.

sixty four. „Jesteśmy obdarzeni, na naszej planecie, wspaniałym i cudownym światem oceanu. Ale my naruszamy go i nie jesteśmy w stanie nad tym zapanować.” – Carl Safina

Heinem kierował podziw dla odmienności, ponieważ 10 urodzony w głębi lądu poeta ukochał niezrozumiałe jeszcze wtedy dla większej rzeszy ludzi morze. Przepojone tajemnicą głębie fascynują, ale wzbudzając obawy aż się proszą o demonizowanie ich znaczenia. Nie dziwne więc, że i Heinrich Heine uległ pokusie naznaczenia morza nieczystą potęgą. Być może, kiedy się czegoś boimy, to tym łatwiej niektórym z nas przychodzi nadawanie ciemnej potędze cech piękna.

seven. „Istnieje niemal nieskończenie różnorodny, żywy plankton; istnieją liczne gatunki ryb, żyjących zarówno na powierzchni, jak i z dala od niej; istnieją żywiciele różnych bezkręgowych stworzeń zamieszkujących dno; a także te niemalże groteskowe formy pelagicznego życia w oceanicznych głębinach. Istnieją również kałamarnice i mątwy, morświny, delfiny i wieloryby.” Sir Alister Hardy

Drzewa. Wystrzały krwią w zieleń strzelały. I wreszcie poczuł co to znaczy strach chłopiec w okopie swą śmiercią zdumiony – aż tak zdumiony że bólu nie słyszał. A słyszał tyle że … Przeczytaj wiersz

Przebrzmiała już sława greckich bogów a oni wciąż rządzą piękny wiersz o morzu emocjami zakochanych w morzu ludzi. Heinrich Heine postawił przed moimi oczami cały panteon olimpijskich zastępów i usiadłszy na skalistym brzegu zaczął zadawać godne Sfinksa zagadki. W błędzie będzie ten, komu wydaje się, że niemiecki poeta zabawiał się jedynie liczeniem przypływów. Owszem, fale atakujących serce namiętności nie były mu obce.